باورهای خودکارآمدی و اضطراب امتحان در دانشجویان دانشگاه های آزاد خراسان جنوبی

زمینه و هدف: امروزه نقش و اهمیت باورها و تصورات افراد از توانایی های خود در شئون مختلف زندگی (اعم از تحصیل و شغل) بیش از پیش روشن گردیده است. این نقش و اهمیت با تأکید نظام های آموزشی بر خود راهبری در یادگیری دو چندان گردیده است. این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین باورهای خودکارآمدی و اضطراب امتحان در دانشجویان دانشگاه های آزاد خراسان جنوبی انجام گرفت. روش تحقیق: این تحقیق یک مطالعه ی توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه ی آماری در این مطالعه دانشجویان دانشگاه های آزاد خراسان جنوبی بودند. نمونه های مورد نظر شامل 405 آزمودنی بودند که به شیوه ی نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب گردیدند. ابزارهایی که برای جمع آوری اطلاعات استفاده گردید عبارتند از: پرسشنامه ی استاندارد شده ی باورهای خود کارآمدی و پرسشنامه ی اضطراب امتحان. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم افزار SPSS و روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون و آزمون معنی داری t استفاده گردید. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد میان خودکارآمدی و اضطراب امتحان رابطه ی معنی داری در سطح 01/0p< وجود دارد. در بررسی رابطه ی بین متغیرهای فردی با اضطراب امتحان و باورهای خودکارآمدی تنها بین معدل دیپلم و باورهای خودکارآمدی رابطه ی معنی داری در سطح 05/0>p به دست آمد. در بررسی میانگین نمرات آزمودنی ها بر حسب جنسیت تنها در متغیر اضطراب امتحان تفاوت معنی دار بود. نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش به نظر می رسد توجه به باورها و تصورات افراد از توانایی های خود برای بهبود بهداشت روانی و در نتیجه بهبود عملکرد تحصیلی و شغلی آتی آنان بسیار مؤثر و ارزشمند باشد. پیشنهاد می گردد برای ارتقاء و بهبود باورهای خودکارآمدی، علاوه بر گنجاندن دروسی در برنامه درسی دانشجویان، اساتید دانشگاه ها و معلمان به منظور ارتقاء و بهبود باورهای خودکارآمدی دانشجویان و دانش آموزان آموزش های لازم را ببینند.